Liefde die niet weg gaat

Terwijl ik stond te praten zag ik hoe de zon als een rode gasbol bezig was onder te gaan. “Momentje hoor”, zei ik tegen mijn cliënt en veranderde de instellingen van mijn camera om vervolgens wat dichter naar het raam te lopen en mijn zoomlens op de zon te richten. Het was een onwerkelijk gezicht, die rode bal in de donker wordende lucht. Eigenlijk had ik hem nog nooit zo gezien. Toen ik in een gewoontegebaar naar het display op mijn camera keek, leek het net of de zon door een van de bomen werd gedragen, zoals een piek op de kerstboom. Het stoorde me en het intrigeerde me tegelijkertijd. Ik keerde met moeite naar mijn cliënt terug en probeerde me op haar laatste zin te concentreren, waarna het gesprek verder ging. Ze kwam naar de studio om een foto van haar en haar kinderen te laten maken, die in een paar minuten zouden arriveren. Haar man moest een zware tocht van chemo-behandelingen door en ze wilde hem een recente foto meegeven, zodat hij hen altijd zou kunnen zien. Zeker nadat hij er hardop over was begonnen om een foto van hun mee te nemen naar het ziekenhuis. Vanaf het moment dat zoon en dochterlief binnenkwamen ging ik lekker met ze aan de slag. Het gebruikelijke ritueel. De gespannenheid bij de aanvang verdween al vrij snel door wat loze opmerkingen over belichting en compositie. Zo doe ik het vaak. Wat je doet, is de aandacht van zichzelf verplaatsen naar iets anders, waardoor de cliënten het gevoel hebben dat het helemaal niet over hen gaat, maar over hoe ik bezig ben van elke klant weer nieuwe dingen te leren. En er zit een kern van waarheid in. Hoewel ik zo langzamerhand wel weet op hoeveel licht ik moet instellen, kan ik nog van elke situatie leren. Maar dat gaat dan weer over fototechnische zaken.

Ik was zo dom geweest om een dubbele afspraak te maken en had eerder op de dag moeite moeten doen om of aan de ene kant of aan de andere kant wat verschuivingen te laten plaatsvinden. Toen ik mijn cliënte als eerste belde, bleek er weinig verschuiving mogelijk. Er was even een moment van: “Nou laat het dan maar zitten,” maar dat was helemaal mijn bedoeling niet. Het gaf me een beetje spanning. Vervolgens belde ik naar de andere kant en die waren bereid wat op te schuiven. Er zit meestal veel ruimte bij mensen, maar niet altijd. Dat hangt van prioriteiten af. Ik vond deze fotoshoot veel belangrijker dan mijn andere afspraak. Deze man moest en zou een mooie recente foto van zijn gezin moeten krijgen, dat andere kon wachten. Toen ik de situatie en de prioriteit wat toelichtte was er bij de andere partij alle begrip. Het leerde me op dat moment dat denken in mogelijkheden altijd ruimte geeft. Er waren nog meer factoren. Een van de belangrijkste drijfveren om portretten te maken is voor mij: een ander blij maken. Hoewel de mensen meestal het tegendeel beweren over zichzelf en foto’s, zijn ze over het algemeen blij met een goed portret van zichzelf. Het is scherp, het is echt jij, het verwelkomt, het presenteert en het doet niet anders voor. Of het nu is voor een eerste kennismaking op internet of het voeden van de blijvende band in het ziekenhuis. Een goed portret laat je hart zien en gelukkig zijn de meeste mensen uit op het goede, mooie en liefdevolle.

Het was donker toen we de studio verlieten. Ik moest aan het moment van de zonsondergang denken. Soms zie je degenen die de zon voor je zijn een tijdje niet omdat je bijvoorbeeld in het ziekenhuis ligt en een chemo moet ondergaan. Toch, zo zeker als de zon weer opkomt, zo zeker blijft die liefde. Je hoeft maar naar de foto te kijken van je geliefden en terug te denken over de smoesjes die ze verzonnen om hem te kunnen laten maken zonder dat je het in de gaten had.

Progressie in Het gezicht van Harderwijk

Actief betrokken bij de Sport

Een spannende fase in het project is aangebroken: ik heb het Sportcomplex Zwembad De Sypel bereid gevonden om 4 bladzijden (2 beelden) in mijn project voor zijn rekening te nemen. Dat pakte heel mooi uit in een eerste duoportret van de fractieleider van de VVD Christianne van der Wal en sportaccommodatie onderhoudsbeheerder Ömer Uguz. Het tweede beeld zal een zwemlerares met een vrouw die zwemles krijgt inhouden. En zo is het Zwembad dat ook fysiek een deel van het gezicht van Harderwijk uitmaakt prachtig vertegenwoordigd.

Het gezicht van Harderwijk

Waarom moeilijk doen als het samen kan – Loesje

De tandartsassistenten.

Het gezicht van Harderwijk begint steeds meer vorm te krijgen. De ontwerper is hard aan het werk met de dummy van het boek (een voorbeeldexemplaar), de website, een banner en het fotoboek. De websitebouwer is van start gegaan. Intussen ben ik bezig steeds meer contact te maken met allerlei mensen die in Harderwijk wonen. Maar in mijn eentje is dat intensief en het kost veel tijd.

Ik fotografeer duo’s met een gedeelde interesse (werk, sport, hobby, bezigheid): Een Harderwijker met Nederlandse achtergrond en een Harderwijker met migratie-achtergrond.

Harderwijk kent meer dan 45.000 inwoners, waarvan 7 % mensen met een migratie-achtergrond, ruim 3000 mensen. Zij komen uit 100 verschillende landen.

Mijn vraag aan jou is: ken jij een mede-harderwijker met migratie-achtergrond op jouw werk, club, sport, doe dan mee in dit unieke project! Vraag aan je baas, je vereniging, je club of zij jullie willen sponsoren, want zo kun jij jouw werk of vereniging in Het gezicht van Harderwijk aandacht geven door een verhaal over jouw bedrijf of club. Jouw foto komt in het boek met het verhaal en het logo. Samen zijn we Harderwijk! Per gefotografeerde kost het 50 euro, per beeld dus 100 euro.

Het fotoboek zal een visitekaartje van Harderwijk als samenleving zijn. Mooi om weg te geven als relatiegeschenk of eindejaarsgeschenk.

Deel dit bericht en meld je aan: 06 36500521 of info@freativefotografie.nl.

 

Nazorg

Vanmiddag heb ik de foto’s gebracht bij Bianca Nijhuis. Zij wilde een foto van haar kinderen in een lijst in haar praktijk Huidzorg Harderwijk. Natuurlijk moest ik de lijst even zien en opmeten. Er zat een passepartout in, waardoor ik mijn bestelde foto op het formaat een witte rand moest geven om de kinderen mooi in het passepartout te laten vallen.

 

Bianca was blij met de foto en met de zorg die ik heb gehad voor haar bestelling.

Nu kan ze, terwijl ze aan het werk is, toch genieten van haar kinderen.

Familieshoot

Spelen heeft zoveel vormen. Ik speel met de camera en met de compositie en de lijnen. Kinderen spelen met hun fantasie en hun handen en voeten.

Natuurlijk kijken ze eerst ‘de kat uit de boom’. Vooral als je zo klein bent, dan moet je eerst weten wat voor vlees je in de kuip hebt.

Dit deed me aan vroeger denken, als mijn ouders met het hele gezin naar het strand gingen. Dat zag er toen ongeveer zo uit op de foto’s:

Zand is geweldig materiaal om mee te spelen. Maar het kan ook in je ogen komen en dan is het iets minder leuk, dus het is altijd een beetje oppassen geblazen.

In het bos kunnen we ook stapelen, het enige gevaar zijn daar de grote rode bosmieren, die je echt in je bil kunnen bijten (en niet de krokodillen).

Studio business

Voor de website van een bedrijf heb je meer typen foto’s nodig. De profielfoto, waarbij mensen kennismaken met jou als persoon. Immers, het bedrijf dat ben jij. Dan zijn er ook foto’s nodig waarbij mensen zien waar jij elke dag werkt. Te midden van het bedrijf voel je je als de spreekwoordelijke vis in de kom en ook dat nodigt uit om verder rond te kijken op de website en jouw product te gaan bestellen.

Mensen krijgen direct een indruk van je als je een duidelijke en eenvoudige profielfoto plaatst op het menublad waar jij je voorstelt. Het is in deze foto direct duidelijk dat het gaat om de firma Steengoed, waar de eigenaar trots op is en vanwaaruit hij je graag ten dienste staat.

Een presentatie van het team en de mooie samenwerking die er elke dag is, mag ook op de website rustig tot uitdrukking komen. Je kunt denken aan verschillende manieren om dat te laten zien. Een foto als deze zou ik lekker uitvergroot op de website zetten. Je ziet direct waarom het gaat: mensen die zich met heel hun hart en ziel en de juiste gereedschappen inzetten om mensen van een droomtuin te voorzien.

Een weekendje met Jip

Jip is twee jaar. Zijn ouders gingen een weekend weg. Dus mogen Jaap en ik bij hem zijn. Natuurlijk heis ik mijn fototas op mijn rug. Ik wil het helemaal meemaken, maar ik wil het ook allemaal wel vastleggen. Dat is een beetje een strijd. Jip wordt steeds bewuster van de dingen om zich heen, dus ik geloof niet dat ik nog ongemerkt foto’s kan nemen. Het is vrijdagmiddag, vlak na het slaapje en Jip geeft kikker een druifje, omdat ik zeg: “Mag kikker ook een druifje?” Eigenlijk wil Jip alles zelf opeten, want eten is altijd al zijn hobby geweest.

Kikker komt er maar bekaaid af. Druiven zijn ook zo lekker!

Deze foto nam ik met mijn 50 mm lens en omdat de ramen van de flat heel groot zijn, is het tegenlicht overweldigend. Ik moet moeite doen om voldoende scherpte in het beeld te krijgen en toch de beweging van zijn hand te pakken. Kleine kinderen zijn zo snel! Kikker zit gelukkig stil, die kan aardig scherp in beeld gebracht worden.

Op de kinderboerderij zijn Jips reacties ook weer heel anders dan een tijd geleden. Voorheen ging hij rustig tegen een grote geit aanzitten om zijn warmte te voelen. Nu vindt Jip het eng om de dieren die even groot zijn als hijzelf te aaien. Een klein geitje, dat gaat, maar wel pas als ik het voorgedaan heb en het dus veilig lijkt te zijn om het te doen.

“Baby” zegt Jip. Hij kan nog niet begrijpen dat er kleinere soorten zijn en grotere soorten.

Dat laatste blijkt vooral als hij samen met een kind dat een half jaar jonger is dan hij op een wipkip zit. Ook dan zegt hij “baby”, maar Jip is gewoon van het grotere soort, al kijk je alleen al naar zijn opa in verhouding tot de moeder van het ‘vriendje’.

Het kindje houdt zich goed vast, want door Jips formaat en gewicht gaat de wipkip nogal te keer.

Er is een klein waterpark op de kinderboerderij. Dat is altijd leuk, ook al is het winter.

De zwengel is zwaar, maar Jip houdt vol.

Het meisje vraagt zich vertwijfeld af, wanneer zij nou eens mag zwengelen. Als Jip het heel interessant vindt, slaat ze haar ogen op naar de hemel: “mannen!”

Uiteindelijk ontdekt de glijbaan opnieuw en daar lijkt Jip zijn eindbestemming te hebben gevonden. Onvermoeibaar klimt hij naar boven en roetsjt naar beneden, holt naar het trapje en klimt weer naar boven…

Eng trapje, maar Jip is zelfverzekerd en niet te houden. Focussen, dat kan ie!

Weer een herinnering in mijn hart opgeborgen, die waaiende haren, en die gelukzalige glimlach.

Ik kijk alweer uit naar de volgende oma-kleinzoon momenten. En ik hoop dat hij het niet erg vindt, dat ik zo vaak mijn camera pak om herinneringen te bouwen, om na te genieten, om op mijn koelkastdeur te plakken.

Hij heeft mijn hart gestolen en ik wil hem nooit meer terug.

De tijd gaat zo snel, steeds zijn er nieuwe ontwikkelingen. Ik zou wel willen roepen naar alle opa’s en oma’s: “Neem altijd je camera, telefoon, tablet mee als je dingen onderneemt met je kleinkinderen, geniet en schiet!”

Profielfoto

Het fenomeen profielfoto is op mijn pad gekomen. Natuurlijk waren er al klanten die alleen voor een profielfoto kwamen, maar voor een avond in april ben ik uitgenodigd om over de profielfoto te komen praten op een ondernemersbijeenkomst. Natuurlijk heb ik al heel veel ideeën over dé profielfoto, maar toch had ik behoefte om er meer over te lezen en wat kan ik beter doen dan te rade gaan bij mijn collega-fotografen die daar uitgebreid over hebben geschreven. Prachtig om mijn kennis zo aan te vullen. Het mooie van die kennis is, dat ik steeds enthousiaster wordt over het fenomeen. Die eerste indruk kan zo bepalend werken! Allemaal do’s en don’ts kwamen op langs en het mooie is, dat ook de profielfoto ondanks de don’ts niet ontkomt aan trends en ontwikkelingen. Maar wat het meest naar voren komt is, dat over het algemeen iedereen een glimlach op prijs stelt. Een echte glimlach op prijs stelt.

Only by Grace

Natuurlijk zijn er technieken om die “echte” glimlach te maken, door bepaalde spieren aan te spannen. Toch vind ik vaak dat de latere profielfoto’s in de serie beter uitpakken, dan de eerste paar. We zijn dan al een tijdje bezig. De klant om te acclimatiseren en ik om de belichting zo optimaal mogelijk in te stellen. Dat vertel ik dan ook aan de klant en altijd ontstaat er een wisselwerking waarin humor een belangrijke rol heeft. In bovenstaande profielfoto vind ik dat de diagonale lijn, het beeld van de ontspannen ontmoeting, benadrukt. Ook al is een ontmoeting, ook digitaal, zakelijk, het moet ontspanning en licht geven. Dat trekt aan om verder te kijken. Ik ben blij met deze klant. Goede kleuren gekozen om aan te trekken. Kleuren die haar huid en oogkleur versterken en ondersteunen. Een mooie vrouw door die oogopslag en die hartelijke glimlach. Ik hoop dat door deze profielfoto haar cliëntenbestand mag uitbreiden en ik weet zeker dat wat haar profielfoto belooft ook beleefd wordt in haar praktijk.

Les portretfotografie

In het kader van het programma geloof en een hoop liefde, uitzending 6 januari om 18.00 uur NPO 2, ben ik vanmiddag door een filmcamera gevolgd tijdens een les portretfotografie.

Geloof en een hoop liefde

We pakken steeds een item op de camera om daarmee te oefenen. Jaldah nam een model mee. En zo kwamen we allemaal samen op het mooiste plein van Nederland.

Poseren bij de oude muren

Ieder hard aan het werk

Leren is gewoon heel veel doen en weer doen

Deze prachtige jonge dame heeft talenten en ik ben blij dat ze ermee aan de slag gaat. Doelgericht, genietend, altijd mogelijkheden zoeken om verder te gaan. Bedankt Jaldah, dat je mij hiermee ook weer nieuwe dingen leert. Want: Hoe draag je kennis over? Wanneer wat? Wanneer wat niet? Hoe evalueer je wat er geleerd is? Wat leren we van de vorige les? Hoe integreer je herhaling zonder dat het saai wordt? En zo nog honderd vragen waar ik tegenaan loop.

Welvaren

Een portret maken van iemand die gepassioneerd met iets bezig is, vind ik geweldig! Afgelopen zaterdag maakten we een bottertocht en één van de medewerkers had een karakteristieke kop om op de foto te zetten.

Gepassioneerd

Een echte wind en water kop, met een uitdrukking van niet zeuren maar doorgaan.

doorgroefd

Getekend, doorleefd, vol in het verhaal en nooit van plan om op te geven.