7,5 maand oud

Vandaag ging ik bij Jip op bezoek en ik mocht gelijk ook even oppassen. Dat is leuk, want dan heb ik hem helemaal voor mijzelf. Ik ben helemaal verbaasd van wat er in ruim een maand kan gebeuren! Dit kleine mannetje lijkt me nog ondernemender dan zijn vader, hoewel ik me niet alles meer herinner van die eerste levensmaanden. Zeveneneenhalve maand oud, wat ben je dan eigenlijk? Ik ben helemaal onder de indruk van de werkmentaliteit van mijn kleinzoon. Ik legde hem even op de grond en sprak met hem af dat hij keurig in de lens ging kijken en dat het niet lang zou duren. Nou, daar kwam weinig van in, want hij zag de roze sneakers van mijn schoondochter en kon zijn ogen er niet van afhouden. Hij tijgert er op af, komt klem te zitten onder een stoel, kijkt af en toe om of oma het allemaal nog wel goedvindt… Hij is zich zeer bewust van de mensen om hem heen en wil de wereld vastbesloten en grondig verkennen. Wat een man!

“Die roze schoen, ik moet hem hebben!”

Observeren is één ding. De observatie vastleggen is van een totaal andere orde.

“Hoe zal ik dat eens aan de steel steken?”

Hij probeert te onderhandelen en te kijken of ik zo goed ben om hem te helpen.

Ah, toe…

“Smaakt niet slecht, oma!”

Cadeaus

Opeens is er een tijd van shoots die allemaal een cadeau zijn aan familie van de klant. Tsja, die kan ik dus niet in mijn weblog of op facebook plaatsen. Dat neemt niet weg, dat ik er wel iets over kan vertellen.  Als een klant zichzelf in fotovorm aan iemand cadeau geeft, dan zegt dat iets van de klant. Hij of zij vindt dat de relatie met degene die het cadeau krijgt zo is dat die het ook op waarde zal schatten. De mens voor mijn lens weet wat hij vanbinnen waard is, anders zou hij of zij zichzelf uiterlijk niet cadeau geven. Dat is een geheim dat ik langzamerhand in mijn fotopraktijk aan het ontdekken ben. Die mensen die op de foto gaan, weten dat die ander hem of haar een mooie plek in huis gaat geven. Een plaats om veel naar te kijken. Want er is een diepe verbinding tussen mijn model en degene die de afbeelding krijgt. De persoon die dit cadeau krijgt, ziet niet alleen die buitenkant. Die persoon ziet de hele mens. Die verbindt de lichtjes in de ogen met de lol die ze samen hebben gehad, de manier waarop diegene staat of zit met hoe zij samen hebben gestaan of gezeten. Het cadeau zegt ook alles over de persoon die het cadeau krijgt. Die persoon heeft grote waardering voor mijn klanten.

Dit is iets waarover ik me verwonder en waar ik heel blij van word. Het maakt de klant voor de lens namelijk niet zo uit hoe hij of zij er uit ziet. Dat is van veel minder belang, dan het plezier van de bevestiging van de relatie met degene die het cadeau krijgt. Ik vind het dus helemaal niet erg dat ik die foto’s niet op internet kan plaatsen, omdat het geheim en het plezier dan bedorven zouden zijn. De verrassing moet groot en de indruk van het cadeau moet blijvend zijn. Ik werk graag mee aan dit soort cadeaus. Het is bijzonder kostbaar om jouw glimlach aan een van je geliefden te schenken. Die waarde blijft.

Intussen ging ik wel met mijn zwemclub op stap en nam mijn nieuwe 10-24 mm objectief mee. Tsjonge, dat is errug leuk!

De Broeker Veiling

 

Familyshoot

Wat me het meeste energie geeft, is het werken met families. Met families vindt er altijd een speciale chemie plaats. Onderling en ook met mij. Ik houd ervan de verschillende karakters in een gezin te zien en hoe ze onder elkaar en met elkaar zijn.

De x-factor

Zo heb ik vanmiddag bijzonder veel plezier gehad met deze familie. Volwassen kinderen. Zo verschillend. In de korte tijd van het shooten zien hoe ‘het kleine zusje’ de x-factor in het geheel is. Prachtig. En dan niet te vergeten de ouders. Zo prachtig in wijsheid en volwassenheid. Ja, dit heeft mijn hart echt wel: familyshoots.

De spanning ebt weg…

Alle foto’s van de bruiloft geselecteerd, bewerkt, mapjes gemaakt. De DVD gebrand en bezig geweest met het boek. Ik blijf er mee bezig, ik kan er niet los van komen. Twee mensen vraag ik het heel kritisch door te kijken en ontvang nog veel correctie. Dat is zo mooi! Mensen die mij en mijn werk willen ondersteunen met hun gaven. Verschillende foto’s onderwerp ik aan een andere ontwikkeling om ze vervolgens weer terug te plaatsen in het boek. Nog een nacht er over slapen. Nog een ingeving volgen. Nog weer corrigeren. Uren en uren glijden voorbij. Geen oog voor iets anders. Het is een flow, die ontzettend veel concentratie en energie vraagt. En dan ebt de spanning weg. Ik mocht van mijzelf vanmorgen weer heerlijk mijn banen trekken in het zwembad. Goed voor mijn arm die erg protesteert tegen het uren achter de PC doorbrengen. Mijn duim, pols, elleboog en schouder geven signalen af, dat ik het veel rustiger aan moet doen. Dan is het heerlijk om door het water te glijden en het warme water op mijn spieren te voelen bruisen.

Dan zie ik opeens dat een van de bloemen van de orchidee, na een half jaar stralen, is opgedroogd. Gauw, toch nog een foto. Het gekke is dat je aan de schoonheid van dingen om je heen went, maar ik wil niet dat het went, ik wil blijven genieten.

zo paars dat het eigenlijk niet in mijn huis past

Dat hoop ik ook voor het bruidspaar, dat ze door de foto’s zullen blijven genieten van die prachtige dag, dat ze elkaar hun belofte van trouw gaven. Dat ze ervan in het huis zullen ophangen om zich voor altijd te blijven herinneren hoe lief ze elkaar vonden en hoe ze genoten van elkaars gezelschap.

Bruidsshoot

September is een mooie maand om te trouwen. Vooral als het die dag niet regent. Voor mij als fotograaf is het weer wel bepalend voor een deel van mijn werkwijze. Alles wat buiten gebeurt vereist andere instellingen dan het werken met en zonder de flitser binnen en ook daar zijn uitdagingen. Het mooie van de bruidsshoots is, dat het steeds weer anders en steeds weer even geweldig prachtig is. De mannenschoenen bijvoorbeeld. Vrouwen kunnen er wat van, maar mannen dus ook. Wat een variatie en wat een mogelijkheden!

even heerlijk ontspannen…

Nou… ontspannen kon het bruidspaar niet, toen ik dit plaatje maakte. Ze hingen breed in de buikspieren maar verweten me niets. Tof he?
Het mooiste moment vind ik, wanneer de ringen worden omgedaan. Ontroerend om te zien hoe dit teken van hun verbond met zorg is uitgekozen, prachtig is gegraveerd en bijzonder mooi past bij elke bruid en bruidegom.

voor altijd de jouwe

Mijn eigen man is meestal mijn assistent bij het doen van bruidsshoots. Hij is zeer alert, een tijdbewaker, houdt het schema in de gaten en waarschuwt me voor mooie momenten. Hij zorgt dat ik drinken krijg als ik dorst heb en sjouwt met mijn spullen.
Vorige week was het bruidspaar zeer attent. Er was ook voor ons een zeer smakelijke lunch in het restaurant en na de kerkdienst een heerlijk bakje koffie met bijbehorend supergebakje. Toen we daarna ruim anderhalf uur in de auto zaten terug naar huis voelde ik me heel moe maar zó verzorgd, alsof het een beetje vakantie was.