Jip is nu veertien maanden en ik stond verbaasd vandaag. Wat een focus! Hij heeft zo hard gewerkt! Onderzoek na onderzoek gepleegd. Het begon met hoe geit voelt.
Daarna was er van alles te onderzoeken op een speelplek.
Alles moet proefondervindelijk vastgesteld worden, maar dat vind ik niet zo gezellig, dus ik roep: “Nee, Jip, niet in je mond!”
De ‘vriend’ wilde zijn schep direct begraven, zodat Jip niet zou ontdekken wat een mooie schep hij had. Hij ervoer Jip als binnendringer en begon een heel gesprek tegen Jip. Jip luisterde goed en had ook zijn woordje klaar. Toen de jongen met zijn moeder was vertrokken, ging het onderzoek meteen verder.
Wat heb ik genoten van Jips’ interesse in de grote prachtige lentewereld. Doemijmaarzo’ndagjemetJip.
De laatste tijd ben ik druk met allerlei leuke dingen en daar sleep ik mijn camera ook in mee. Voor het blad van mijn kerkelijke gemeente heb ik wat portretten gemaakt van geĂŻnterviewde mensen. Altijd heel erg leuk om te doen. En afgelopen weekend weer het vriendenweekend gehad. Dit vriendenweekend doen we twee maal per jaar al ongeveer 34 jaar. Dit keer waren wij het gaststel en dus was ik degene die een diner had voorbereid. Een paar foto’s gemaakt, tussen de bedrijven door. Ik vind koken, ontdek ik nu, vooral leuk als het er mooi uitziet en er voor mij onbekende ingrediĂ«nten in het gerecht moeten worden verwerkt. Ik had nog nooit met mascarpone gewerkt. Toch lukte de tiramisu geweldig en was hij ook nog overheerlijk. Ook wist ik niet wat ricotta was, maar in deze spinazie-bloem werkte het geweldig goed om de ingrediĂ«nten goed met elkaar te verbinden. Het werd echt het zonnetje van het diner.
Ik had voor alle voorbereidingen verschillende servet-modellen geprobeerd en ik vond dit jacquet toch wel erg leuk.
Zo grappig hoe je de suggestie van een bosje tulpen kunt wekken met geroosterde tomaatjes en wat bieslook.
Gewoon op de boodschappen.nl recepten page te vinden. En zo super-lekker!
Alle vrouwen nemen bovendien ook nog een taart mee. Ze zijn altijd meer dan overheerlijk. En het is dus het hele weekend smullen bij de koffie. De onderstaande taart vond ik heel bijzonder, die was gemaakt met een witte-chocolade romige vulling en bovenop drie kleuren grape-fruit partjes, waarvan met engelengeduld de vliesjes van de partjes waren verwijderd. Zoveel liefde als er in eten kan zitten!!
En dan opeens is het hele weekend weer voorbij en hebben we eindeloos bijgepraat, gelachen, gezongen, gebeden en met elkaar meegeleefd. Het is bijzonder kostbaar om vrienden in mijn leven te hebben en te koesteren.
Bloemen, en vooral in de lente hebben zo’n tere en niet te beschrijven schoonheid. Zachter dan fluweel, lichter dan mijn hart. Ik moet altijd even die camera pakken als er bloemen in huis staan. Voor Pasen had ik witte tulpen. De koppen hingen een beetje, maar zodra ik ze op vaas zette, richtten ze zich op en groeien per dag een paar centimeter. Wonderlijk eigenlijk. Ze zijn al afgesneden, dood, en toch gaan die bloemen open en groeit de stengel nog zoveel.
Ik pak mijn 50 mm.
Ik schuif wat met de bloemen. Wat is compositioneel mooi? Waarom vind ik het nou zo mooi en hoe kan ik dat op de plaat krijgen? In ieder geval is een licht onderwerp tegen een bijna zwarte achtergrond aantrekkelijk. Dus ik kies ervoor om een donkere hoek van mijn kamer als achtergrond te nemen, en later de bank.
Ik begin door werk van collega’s te bekijken wat meer waardering te krijgen voor onscherpte op de voorgrond en scherpte op het onderwerp en verderop onscherpte in de achtergrond. De blauwe bank zorgt voor een mysterieuze gedachte aan de hemel, waardoor het geheel spannender wordt.
Met z’n allen ben je sterk en wordt het juich-effect versterkt. Maar een solo, een apart genomen beeld is ook heel krachtig. Met de steel vanuit de hoek van het beeld en een heel kleine referentie aan de rechterkant dat dit toch een bos tulpen is, komt de schoonheid van die ene sterk naar voren tegen de donkere achtergrond. Licht in het onderwerp zodat hij sterk aftekent tegen de rest van het beeld. Doordat ik wat lampen in huis aandeed om mijn ISO naar beneden te kunnen halen voor meer scherptediepte, wordt de tulp wat geler, wat aan de zachtheid op het beeld niets afdoet. Ik had de verzadiging van het geel naar beneden kunnen afstellen, maar ik vond dit ook wel prachtig om naar te kijken.
Om op het allerkwetsbaarste moment in iemands leven betrokken te mogen zijn, is een voorrecht. Dat voorrecht mag ik af en toe hebben. Mijn vak is een droom, een echte droom die werkelijkheid is. Wanneer stapt een mens de intieme sfeer van de slaapkamer van iemand anders binnen en is dat helemaal gepast? Wanneer ervaar je de grootste zuivere liefde?
Ik moest op het hoge grote bed klimmen om hem te kunnen fotograferen in het namiddaglicht dat net op zijn wangetje viel.
Het is ongelooflijk hoeveel zo’n kleine baby oppakt en volgt van wat er gebeurt. Iedere keer als ik even een beeld op mijn camera checkte, glimlachte hij. Alsof hij het wist, dat ik niet meer in shootpositie lag! Tot drie keer toe. Hij gaf alle glimlachjes aan zijn vader.
Hij keek me recht aan en het was alsof hij met zijn hand gebaarde: “en nu weg, weg!” Tsja, een uurtje is zo voorbij. Het werd tijd om uit te rusten. Dág, kleine lieverd. Je bent een zegen. Je bent een wonder. Dankjewel, dat ik op zo’n kwetsbaar moment van je leven even bij je mocht zijn.