Steeds verder en hoger

Voor de opdracht van VisiOn ISP (Waalwijk) in samenwerking met Cameratoezicht Almere liep ik tegen een probleem aan. De camera’s hingen te hoog om het gebied waarin zij zijn opgehangen in beeld te krijgen. En natuurlijk kan een foto vanuit kikkerperspectief een verrassend beeld opleveren, toch was dit niet wat we voor ogen hadden.

CT sony (58 van 69)kf
het hele plein in beeld, de omgekeerde wereld

Ik ging op een bepaald moment gewoon op de grond liggen en ja, het is leuk om dit terug te zien. Toch moest ik een andere manier vinden om de camera’s met het door de camera geziene gebied in beeld te kunnen krijgen. En zo rees het idee om de hoogwerker te gebruiken, die voor het onderhoud van de camera’s wordt gebruikt. Vrachtwagen, arm eraan en aan de arm een eng smal bakje met een laag hekwerkje erom.

cameratoezicht Jc (3 van 4)kf
zo lijkt het niks, maar het voelde wel hoog

Meestentijds stond ik in het bakje en dat voelde redelijk beschermd en redelijk onbeschermd omdat ik steeds wisselde van camera en dus ook mijn statief steeds opnieuw plaatste. Op één moment zei een voorbijganger: “Doe je voorzichtig?” Haha, ik hoorde mijn moeders stem. Het ligt niet zo in mijn aard om voorzichtig te doen, maar de chauffeur van de hoogwerker was iemand die totaal voor de veiligheid ging. Hij hield mij en de omgeving nauwlettend in de gaten en verloor die ook geen moment uit het oog. Hij dacht in alles mee om een zo goed mogelijk product te kunnen krijgen. Voordat ik in het bakje mocht klimmen, nam hij geheel vrijwillig de rol van visagist op zich en liet mijn model zo mogelijk nog meer blinken dan de modellen van Leco van Zadelhoff.

de visagist
de visagist

En dit is wat ik zag vanuit het punt waar ik fotografeerde op de foto met de hoogwerker hierboven.

winkelstraat met overkapping
het oog van de camera en de winkelstraat er achter

Dit is één van de magnifieke beelden die ik kon maken.

watching you
watching you

Kijk, daarom klom ik een middag lang op en af in dat enge hoogwerkersbakje. Het gaf me ook een beetje een gevoel van uitzonderlijkheid. Ik mag dit een keer meemaken. In een hoogwerker meerijden. In het bakje staan en mijn werk doen. Al die mensen daar beneden mogen dat niet. Haha, euforie! Nog net geen extreme sports ervaring, maar voor mij wel het gevoel ervan. .

 

Promotie

Vorige week werd ik gevraagd om een promotieserie te schieten voor het Stadstoezicht in Almere. De boa’s (buitengewone opsporingsambtenaar) waren heel enthousiast en werkten geweldig mee, terwijl zij hun werkzaamheden uitvoerden. Ik ben onder de indruk gekomen van hun positie in de stad; van de uitvoering van hun taak; van het respect dat zij krijgen en zeker verdienen; van hun vriendelijkheid en doortastendheid.

Een man moet zijn bierblik weggooien, want hij mag dit niet in de openbare ruimte gebruiken.
Een man moet zijn bierblik weggooien, want hij mag dit niet in de openbare ruimte gebruiken.

De hele dag werd ik door de stad gesleept. Het ging van een dumping in een wijk naar een overtreding in de binnenstad. Van een parkeerfout naar de jeugdboa’s die een praatje maakten met wat jongelui. Ik heb die dag een beetje met hen kunnen praten en in hun werkruimte gezeten. Het was een geweldige tijd. Bedankt, mensen van Stadstoezicht Almere!

De fietshelm van de boa. Hij gaat af zodra de boa binnen is voor een bakje koffie of om te eten.
De fietshelm van de boa. Hij gaat af zodra de boa binnen is voor een bakje koffie of om te eten.

Eénmalig

Het leven is een gebouw. Een gebouw van allerlei gebeurtenissen. Een gebouw van allerlei herinneringen. We zijn nooit in staat om dat gebouw in alle details te kennen. Toch doen we er tegenwoordig alles aan om alles vast te leggen en op te slaan. De virtuele wereld helpt daarbij. Toen we afgelopen weekend met vrienden een wandeling maakten, bedacht ik dat ik dit moment nooit meer zal beleven, maar dat het een bouwsteentje is in een geheel van warmte en verbondenheid die nooit meer zal verdwijnen. We kennen elkaar al ongeveer vijfendertig jaar en zijn dus werkelijk vrienden 4ever. Tijdens de wandeling raak ik op achter, want ik wil af en toe een foto maken van een detail, van een landschap, van een indruk. Daardoor beleef ik weer andere dingen dan de anderen die eindeloos pratend door het landschap gaan. Ik weet het, een weekend is te kort. Om bij te praten en om ook nog foto’s te maken. Maar beide vind ik kostbaar. Ik wil stilstaan en genieten van het nu. Van dit alles dat mij omgeeft, zowel de liefde van mijn vrienden als de sfeer van de wereld waar we doorheen banjeren.
hw (19 van 64)k
hw (56 van 64)k

hw (60 van 64)k

hw (21 van 64)k

hw (48 van 64)k

hw (38 van 64)k

hw (30 van 64)k