De afgelopen twee weken was ik druk met een paar opdrachten voor Harderwijk Magazine. Een huis- aan huisglossy vol advertorials. Dat was erg leuk en leerzaam om te doen. Nadat ik de afspraak gemaakt had, bereidde ik me voor, door het bedrijf op internet op te zoeken of nog een keer mailcontact te hebben over de onderwerpen die in de advertorial aan de orde zouden komen. Soms kwam ik daar niet aan toe en vroeg ik ter plaatse wat belangrijk was om op de foto te zetten. Ik merkte dat het voor mijzelf en wellicht ook voor het bedrijf prettig is om deze voorbereiding te doen. De meeste ondernemers zijn gericht op de te maken omzet en het werk zelf. Zij denken niet aan hun persoonlijke uitstraling of staan daar al jaren niet meer bij stil. “Een hartelijke glimlach is de beste make-up”, heb ik wel eens gelezen. Toch kan het nodig blijken te zijn om eens verder te kijken. Eén man zei letterlijk tegen mij: “Wie ik ben, vergeten de mensen, ik wil dat ze het logo zien en dat ze het bedrijf herinneren, zodat ze ons gaan bellen voor de klussen die zij gedaan willen hebben.” Het was ook nog een man, die het alles waard was om gezien te worden. Ik vond het lastig om alles wat op dat moment door mijn hoofd raasde in een tactvolle reactie te gieten. Hoe kon ik zeggen dat ik hem prachtig vond, zonder dat hij er iets van zou gaan denken? Hoe kon ik zeggen, dat mensen zich juist die ander herinneren en als de klus gedaan is, al lang vergeten zijn welk bedrijf dat was? Mijn mening stond lijnrecht tegenover de zijne. Hij vertelde dat hij op de sociale media dus vooral actiefilmpjes zette, die voornamelijk het voltooien van de klus lieten zien.
Ik vond het te ver gaan om alleen een bedrijfslogo op de foto te zetten, bovendien vond ik het ook supersaai voor bij het artikel. Ik moest iets leuks verzinnen. Ik zette de groothoek op mijn body en zorgde dat er een zonnevlek in de lens viel, zodat het geheel met een soort “ping!” gevoel opgeleukt werd en vroeg hem het bord met zijn logo stoer vast te houden, terwijl ik voor hem neerknielde om vanuit kikkerperspectief een stoere vent met een serieuze kop die zijn bedrijf letterlijk in de armen houdt, op de plaat te zetten. Het leek of hij op weg was naar een nieuwe klus en dat ik snel even een snapshot maakte.
Als ik dan later in de auto zit, lig ik helemaal in een deuk om mijn eigen capriolen. In mijn hoofd en met mijn lijf. Maar dan ga ik nadenken. Wat zou ik sommige bedrijfseigenaren graag – voordat ik de foto moet maken voor hun duurbetaalde advertorial – naar mijn vriendinnen Jacqueline Simon en Marianne Bergsma willen sturen. De eerste is imagoconsulent en ze zijn beiden stijl- en kleurconsulenten. Zij kunnen voor zo’n profielfoto mooie adviezen geven over persoonlijke stijl en uitstraling.
Maar vandaag kom ik even helemaal tot rust en kijk naar de rozen, die het zo prachtig doen. Even bijtanken voordat het volgende zich weer aandient.
freativeweblog 